ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺗﺼﺎﻻت در ﺳﺎزه های ﻓﻮﻻدی ﻋﺎﻣﻞ اﺻﻠﯽ ﯾﮑﭙﺎرﭼﮕﯽ ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎی ﺳﺎزه ها ﺑﻮده و ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺑﺴﯿﺎری از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎی ﻓﻮﻻدی ﻃﺒﻖ ﮔﺰارش زﻟﺰﻟﻪ ﻫﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎﺷﯽ از ﻣﺸﮑﻞ ﺟﻮﺷﮑﺎری اﺗﺼﺎﻻت ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﯾﮏ اﺗﺼﺎل ﺿﻌﯿﻒ و ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳﺮی زوال ﻫﺎی ﭘﯽ در ﭘﯽ و ﺑﻨﯿﺎدی در ﺳﺎزه ﻓﻮﻻدی ﮔﺮدد. ﺑﺎ ﺟﻮﺷﮑﺎری اﺗﺼﺎﻻت ﺣﺴﺎس ﻣﺜﻞ ﺟﻮش ﺷﯿﺎری ﻧﻔﻮذی اﺗﺼﺎل ﮔﯿﺮدار ﺗﯿﺮ ﺑﻪ ﺳﺘﻮن در ﻣﺤﻞ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ و ﻧﺼﺐ اﺳﮑﻠﺖ ﻓﻮﻻدی ﺻﺮفاً ﺑﺎ ﭘﯿﭻ ﮐﺮدن ﻗﻄﻌﺎت از ﭘﯿﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﻣﯽ ﺗﻮان ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺗﺴﺮﯾﻊ در اﺟﺮای ﭘﺮوژه، ﺑﻪ ارﺗﻘﺎی ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻤﮏ ﺷﺎﯾﺎﻧﯽ ﻧﻤﻮد.

اﻣﺮوزه اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﺎزهﻫﺎی ﭘﯿﭻ و ﻣﻬﺮه ای در ﺻﻨﻌﺖ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮی اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻃﻮری ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳﺎزهﻫﺎ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻮﻟﻪ ﻫﺎی ﺻﻨﻌﺘﯽ و ﻣﺠﺘمع های ﭘﺘﺮوﺷﯿﻤﯽ و ﺳﺎزهﻫﺎی ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻧﻔﺖ و ﮔﺎز ﻣﯽ شدند . ﻫﻢ اﮐﻨﻮن ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ ﺳﺎزهﻫﺎ  در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎی ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ ، اداری و ﺗﺠﺎری ﮐﻪ در ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﺎ رﺷﺪ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮی روﺑﺮو ﺑﻮده اﺳﺖ. از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ دﻻﯾﻞ اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﺎزهﻫﺎی ﭘﯿﭻ و ﻣﻬﺮه ای در ﮐﺸﻮر ﻫﺎی ﺻﻨﻌﺘﯽ ﻋﺪم ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺟﻮﺷﮑﺎری زﻣﺎن ﻧﺼﺐ ﺳﺎزه و در موقعیت های ﺳﺨﺖ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺟﺮا در ﻣﺤﻞ ﻧﺼﺐ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎزهﻫﺎی ﺟﻮﺷﯽ می باشد . ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﺳﮑﻠﺘﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﻣﺤﻮﻃﻪ ﭘﺮوژه ﻫﺎی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﺤﺪودﯾﺖ در ﺗﺎﻣﯿﻦ ﺑﺮق کافی و ﺑﮑﺎرﮔﯿﺮی دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎی ﺟﻮش ﻣﺪرن (ﺑﺎ ﻧﺮخ ﻧﻔﻮذ ﺑﺎﻻ و اﺳﺘﺎﻧﺪارد)، ﻋﺪم وﺟﻮد اﺑﺰار ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺳﻨﮕﯿﻦ، ﺗﯿﻢ ﻫﺎی ﻣﺠﺮب، رﻧﮓ آﻣﯿﺰی و زﻧﮓ زداﯾﯽ ﺻﺤﯿﺢ و … ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺎﻗﺪ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺎﻣﻼً دﺳﺖ و ﭘﺎﮔﯿﺮ و دارای ﭘﺮوﺳﻪ ای زﻣﺎن ﺑﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

اﺗﺼﺎﻻت در تمامی ﺳﺎزهﻫﺎ  ازﺟﻤﻠﻪ ﺳﺎزهﻫﺎی ﻓﻮﻻدی ﯾﮑﯽ از اﺟﺰاء اﺳﺎﺳﯽ ﺳﺎزه ﺑﻮده و ﻋﺎﻣﻞ اﺻﻠﯽ ﯾﮑﭙﺎرﭼﮕﯽ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺎی ﺳﺎزه ای ﻣﯽ باشد. ﯾﮏ اﺗﺼﺎل ﺿﻌﯿﻒ و ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳﺮی زوال ﻫﺎی ﭘﯽ در ﭘﯽ و ﺑﻨﯿﺎدی در ﺳﺎزه ﻓﻮﻻدی ﮔﺮدد از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ زوال اﻋﻀﺎی ﺳﺎزه ای ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻢ اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺪ، ﺑﺴﯿﺎری از زوال ﻫﺎی ﺳﺎزه ای ﻧﺎﺷﯽ از ﻃﺮاﺣﯽ ﺿﻌﯿﻒ اﺗﺼﺎﻻت و ﯾﺎ ﺿﻌﻒ در ﺟﺰﺋﯿﺎت اﺟﺮاﺋﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. اﻣﺮوزه اﺟﺰاء ﺳﺎزه ای ﻓﻮﻻدی ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻮش ﯾﺎ ﭘﯿﭻ و ﯾﺎ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ از اﯾﻦ دو ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ. ﺗﺎ ﭼﻨﺪ دﻫﻪ ﻗﺒﻞ اﺗﺼﺎﻻت ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻮش و ﯾﺎ ﭘﺮچ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﺷﺪ. ﺑﺮای ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر در ﺳﺎل 1947 ﮐﻤﯿﺘﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ اﺗﺼﺎﻻت ﭘﯿﭽﯽ و ﭘﺮﭼﯽ” آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪ. اﯾﻦ ﮐﻤﯿﺘﻪ اوﻟﯿﻦ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﺧﻮد را در ﺳﺎل 1951 منتشر کرد. در اﯾﻦ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﺿﻮاﺑﻂ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﻧﻤﻮدن ﭘﯿﭽﻬﺎی ﭘﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻪ ﺟﺎی ﭘﺮچ اراﺋﻪ ﮔﺮدﯾﺪ. از آن ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﯿﭻ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﭘﯿﭻ ﻫﺎی ﺑﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ زﯾﺎد ﺑﺴﯿﺎر راﯾﺞ و ﻣﺮﺳﻮم ﺷﺪ ﺑﻪ ﻃﻮرﯾﮑﻪ اﻣﺮوزه در ﺳﺎزهﻫﺎی ﻓﻮﻻدی دﯾﮕﺮ از ﭘﺮچ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﯽ ﺷﻮد.

معایب استفاده از پرچ

ﺑﺮای ﻧﺼﺐ ﯾﮏ ﭘﯿﭻ ﺑﻪ دو ﮐﺎرﮔﺮ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻧﯿﺎز اﺳﺖ درﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﯾﮏ ﭘﺮچ ﺗﻮﺳﻂ ﭼﻬﺎر ﮐﺎرﮔﺮ ﻣﺎﻫﺮ اﺟﺮای ﻣﯽ ﺷﺪ. اﺟﺮای ﭘﺮچ ﯾﮏ ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺣﻤﻞ ﭘﺮچ ﮔﺪاﺧﺘﻪ از ﻣﺤﻞ ﮐﻮره ﺗﺎ ﻣﺤﻞ ﻧﺼﺐ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺧﻄﺮﻧﺎک و ﭘﺮ ﺳﺮوﺻﺪا اﺳﺖ. اﺟﺮای اﺗﺼﺎﻻت ﭘﯿﭽﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺮﯾﻊ اﻧﺠﺎم میگیرد و زﻣﺎن ﻧﺼﺐ را ﺑﻪ ﻃﻮر ﭼﺸﻤﮕﯿﺮی ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽ دﻫﺪ.

ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد ﺿﻮاﺑﻂ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺖ و اﺟﺮای اﺗﺼﺎﻻت ﭘﺮﭼﯽ ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ و ﻫﻨﻮز ﺗﻮﺳﻂ آﺋﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ AICS  اراﺋﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد. زﯾﺮا ﺑﺴﯿﺎری از ﺳﺎزهﻫﺎی ﻓﻮﻻدی ﻣﻮﺟﻮد در ﮔﻮﺷﻪ و ﮐﻨﺎر ﺟﻬﺎن دارای اﺗﺼﺎﻻت ﭘﺮﭼﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺷﻨﺎﺧﺖ رﻓﺘﺎر آﻧﻬﺎ ﺑﺮای ارزﺷﯿﺎﺑﯽ ﻣﻘﺎوﻣﺖ اﯾﻦ ﺳﺎزهﻫﺎ و ﺗﺮﻣﯿﻢ ﺳﺎزهﻫﺎی ﻗﺪﯾﻤﯽ اﻟﺰاﻣﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮرﮐﻠﯽ، اﺻﻮل آﻧﺎﻟﯿﺰ و ﻃﺮاﺣﯽ اﺗﺼﺎﻻت ﭘﺮﭼﯽ ﻧﻈﯿﺮ اﺗﺼﺎﻻت ﭘﯿﭽﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت ﮐﻪ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ﻣﺼﺎﻟﺢ آﻧﻬﺎ ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﻮع دﯾﮕﺮ ﻋﺎﻣﻞ اﺗﺼﺎل، ﺟﻮش اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺮﺳﻮم ﺑﻮده و دارای ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﺰﯾﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﯿﭻ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﯾﮏ اﺗﺼﺎل ﺟﻮﺷﯽ از ﻧﻈﺮ ﻃﺮاﺣﯽ، ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﻔﺎﻫﯿﻤﯽ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺳﺎده اﺳﺘﻮار ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻌﻀﯽ از اﺗﺼﺎﻻت ﭘﯿﭽﯽ ﮐﻪ ﻃﺮاﺣﯽ و اﺟﺮای آﻧﻬﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺳﻬﻮﻟﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻮش ﻃﺮاﺣﯽ و اﺟﺮا ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﺑﺮای ﺳﺎﺧﺖ ﯾﮏ ﺗﯿﺮ ورق ﺑﺎ ﻣﻘﻄﻊ L ﺷﮑﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺒﺸﯽ، ﭘﺮچ و ﯾﺎ ﭘﯿﭻ، ﻣﻬﺮه و واﺷﺮ ﺑﺎل ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﺘﺼﻞ ﮐﺮد، در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻮش اﯾﻦ ﺗﯿﺮ ورق ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺳﺎﺧﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﺟﻮش ﻧﯿﺰ ﻣﺸﮑﻼت ﺧﺎص ﺧﻮد را دارد و ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت درﻫﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻓﻮﻻدی، ﮐﻨﺘﺮل ﺟﻮﺷﮑﺎری آن اﺳﺖ. ﺟﻮﺷﮑﺎری ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺳﻂ اﺳﺘﺎدﮐﺎران ﻣﺎﻫﺮ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه و ﺟﻮش اﺟﺮا ﺷﺪه ﻣﻮرد ﺑﺎزرﺳﯽ ﻫﺎی ﻻزم ﺑﺮاﺳﺎس ﻧﻮع ﺟﻮش ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. ﺑﺎزرﺳﯽ ﺟﻮش ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ دﻗﯿﻖ، زﻣﺎن ﮔﯿﺮ و ﭘﺮﻫﺰﯾﻨﻪ اﺳﺖ. ﺟﻮﺷﻬﺎ درﻫﻤﻪ ﺑﺨﺸﻬﺎ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ اﻃﻼﻋﺎت ﻧﻘﺸﻪ ﺑﻮده و از ﻟﺤﺎظ ﺑﻌﺪ و ﻃﻮل ﺟﻮش و ﮐﻨﺘﺮل ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻻزم ﺑﺮرﺳﯽ ﮔﺮدد. اﻣﺮوزه اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﯿﭻ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ وﺳﯿﻠﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻗﺎﺑﻞ اﻃﻤﯿﻨﺎن در ﺳﺎﺧﺖ و اﺟﺮای ﺳﺎزهﻫﺎی ﻓﻮﻻدی ﺑﺴﯿﺎر راﯾﺞ و ﻣﺘﺪاول ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ. زیرا ﻋﻤﻮﻣﺎً در ﺳﺎﺧﺖ و ﺗﻮﻟﯿﺪ ﭘﯿﭻﻫﺎ از ﻓﻮﻻدﻫﺎی ﻣﺨﺼﻮص ﺑﺎ ﻋﻤﻠﯿﺎت وﯾﮋه اﺳﺘﻔﺎده می شود،ﻣﺼﺎﻟﺢ ﭘﯿﭻ ﻫﺎ دارای ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮔﺴﯿﺨﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﻓﻮﻻدﻫﺎی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ، دﺳﺖ ﯾﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﭘﯿﭻ ﻫﺎی ﭘﺮﻣﻘﺎوﻣﺖ و ﺑﺎ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻮﺟﺐ ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﺪن اﻓﻖ ﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪی در زﻣﯿﻨﻪ اﺗﺼﺎﻻت اﻧﻮاع ﺳﺎزهﻫﺎی ﻓﻮﻻدی اﻋﻢ از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن، ﭘﻞ و ﺗﺎﺳﯿﺴﺎت ﺻﻨﻌﺘﯽ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ.

در ﺳﺎﻟﻬﺎی اﺧﯿﺮ اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﯿﭻ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ وﺳﯿﻠﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻗﺎﺑﻞ اﻃﻤﯿﻨﺎن در ﺳﺎﺧﺖ و اﺟﺮای ﺳﺎزهﻫﺎی ﻓﻮﻻدی 10 ﺗﺎ 40 ﻃﺒﻘﻪ در ﮐﺸﻮر ﻣﺘﺪاول ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ.

ﺟﺪول ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ای اﺳﮑﻠﺖ ﭘﯿﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﭘﯿﭻ و ﻣﻬﺮه ای ﺑﺎ روش ﺳﺎﺧﺖ و ﻧﺼﺐ ﺑﺼﻮرت ﺟﻮﺷﯽ و در ﻣﺤﻞ اﺟﺮای ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻪ ﺷﺮح ذﯾﻞ آﻣﺪه اﺳﺖ:

ﻣﺰاﯾﺎی اﺗﺼﺎﻻت ﭘﯿﭽﯽ:

• ﺳﺮﻋﺖ اﺟﺮا : ﺳﺮﻋﺖ اﺟﺮای ﺳﺎزهﻫﺎی ﺑﺎ اﺗﺼﺎﻻت ﭘﯿﭻ و ﻣﻬﺮه ای ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺗﺼﺎﻻت ﺟﻮﺷﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪو ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺪت زﻣﺎن ﺑﺎﻻی اﺟﺮای ﭘﺮوژه ﻫﺎی ﮐﺸﻮرﻣﺎن اﯾﻦ ﻧﻮع از ﺳﺎزهﻫﺎ ﺟﻬﺖ ﮐﺎﻫﺶ زﻣﺎن ﺳﺎﺧﺖ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ ﮔﺮدد.
• ﺳﺮﻋﺖ ﻧﺼﺐ: در اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ از ﺳﺎزهﻫﺎ ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺣﺬف ﮐﺎﻣﻞ ﺟﻮﺷﮑﺎری در ﻣﺤﻞ ﻧﺼﺐ ﺳﺎزه ، ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺟﺎی ﮔﺬاری ﻗﻄﻌﺎت و ﺑﺴﺘﻦ ﺗﻌﺪادی ﭘﯿﭻ و ﻣﻬﺮه ﻣﺤﺪود ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﺼﺐ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺧﻄﺎﻫﺎی ﻧﺼﺐ ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺧﻮد ﻣﯽ رﺳﺪ.
• اﻣﮑﺎن ﺑﺎزﻧﻤﻮدن ﺳﺎزه و اﺳﺘﻔﺎده ﻣﺠﺪد: اﻋﻀﺎی ﺳﺎزهﻫﺎی ﻓﻮﻻدی را ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﭻ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪه اﻧﺪ، ﻣﯽ ﺗﻮانند از ﻫﻢ ﺟﺪاشوند و در ﻣﺤﻞ دﯾﮕﺮی ﻣﺠﺪداً آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﺘﺼﻞ نمود و ﺳﺎزه ﺟﺪﯾﺪی را اﺣﺪاث ﻧﻤﻮد. اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع در اﺟﺮای ﺳﺎزهﻫﺎی ﻣﻮﻗﺖ ﻧﻈﯿﺮ ﭘﻞ ﻫﺎ و دارﺑﺴﺖ ﻫﺎی ﻏﯿﺮداﺋﻢ اﻫﻤﯿﺖ وﯾﮋه ای دارد.
• ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺳﺎﺧﺖ : ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺳﺎﺧﺖ ﺳﺎزه ﺑﺎ اﻣﮑﺎﻧﺎت ﻣﻮﺟﻮد در ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ و ﻃﺒﻖ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎی ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﺪه و ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎرت واﺣﺪ ﮐﻨﺘﺮل ﮐﯿﻔﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﺳﺎزهﻫﺎی ﺟﻮﺷﯽ ﮐﻪ در ﻣﺤﻞ ﻧﺼﺐ ﺳﺎزه ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ و دارای ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎﻻﯾﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
• ﭘﺮت ﻣﺼﺎﻟﺢ : ﻣﻌﻤﻮﻻً دﺳﺖ ﻣﺤﺎﺳﺐ در اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺧﺎص ﻣﺎﻧﻨﺪ IPE  ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﺠﺒﻮر اﺳﺖ ﺑﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮدن ورق و ﺟﻮﺷﮑﺎری اﺿﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﻣﻘﻄﻊ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺧﻮد ﺑﺮﺳﺪ.ﺣﺎل آﻧﮑﻪ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﭘﯿﭻ و ﻣﻬﺮه ای اﻣﮑﺎن اﺟﺮا و ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺳﺒﮏ ﺗﺮ و ﺑﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ وﺟﻮد دارد اﺳﺘﻔﺎده از ورق در ﺳﺎﺧﺖ ﻣﻘﺎﻃﻊ و ﭘﺮت آﻫﻦ آﻻت ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﯽ رﺳﺪ.
•  اﯾﻤﻨﯽ و ﭘﺎﯾﺪاری ﺳﺎزه: ﭼﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺗﺌﻮری و ﭼﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻋﻤﻠﯽ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎی ﭘﯿﭻ و ﻣﻬﺮه ای ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺑﻬﺘﺮ، ﭘﺎﯾﺪاری و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮی در ﺑﺮاﺑﺮ زﻟﺰﻟﻪ و ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﺟﺎﻧﺒﯽ دارﻧﺪ.
• ﻫﺰﯾﻨﻪ ﮐﻤﺘﺮ: اﺟﺮای ﺳﺎزه های ﭘﯿﭻ و ﻣﻬﺮه ای از نظر اﻗﺘﺼﺎدی ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﮐﻤﺘﺮی را ﺑﻪ سرمایه گذار ﺗﺤﻤﯿﻞ ﮐﻨﺪ وﻟﯽ اﯾﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ در دو ﺳﺎزه ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﻘﺎﻃﻊ آن ﯾﮑﺴﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺎزه ﭘﯿﭻ و ﻣﻬﺮ ه ای ﮐﻢ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ. اما ﺑﻪ دﻟﯿﻞ انتخاب ﻃﺮاح در ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺳﺎزی و ﺳﺎﺧﺖ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺑﺎ وزن ﮐﻤﺘﺮ، اﻣﮑﺎن ﮐﺎﻫﺶ وزن ﺳﺎزه ﺗﻮﺳﻂ ﻃﺮاح ﺑﻪ راﺣﺘﯽ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ می باشد.
• ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ آﺗﺶ ﺳﻮزی: در دﻣﺎﻫﺎی ﺑﺎﻻ ﻣﻌﻤﻮﻻً اﺗﺼﺎﻻت ﭘﯿﭻ و ﻣﻬﺮه ای ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮی در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﺮارت دارﻧﺪ و اﺣﺘﻤﺎل ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺳﺎزه ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻤﺘﺮ از اﺗﺼﺎﻻت ﺟﻮﺷﯽ اﺳﺖ.
• ﻋﺪم ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻓﻀﺎی ﮐﺎر: سازه های پیچ و مهره ای امکان اجرا در فضاهای محدود را دارند، از این منظر هزینه های سرمایه گذار در فراهم نمودن فضای کارگاهی بسیط کاهش می یابد.
• ﺧﻮردﮔﯽ ﺳﺎزه: در ﺳﺎزهﻫﺎی ﭘﯿﭻ و ﻣﻬﺮه ای ﻗﺒﻞ از رﻧﮓ آﻣﯿﺰی ، ﻗﻄﻌﺎت داﺧﻞ دﺳﺘﮕﺎﻫﻬﺎی ﺳﻨﺪﺑﻼﺳﺖ و واﯾﺮﺑﺮس ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ واﺣﺪ ﮐﻨﺘﺮل ﮐﯿﻔﯽ زﻧﮓ زداﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ در ﺳﺎزهﻫﺎی ﺟﻮﺷﯽ اﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎت اﻧﺠﺎم ﻧﻤﯽ ﮔﺮدد.
• اﻣﮑﺎن اﺳﺘﻔﺎده در ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺣﻮادث: ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻣﮑﺎن ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺎزهﻫﺎ  اﻣﮑﺎن ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ و ﻧﺼﺐ آن در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺑﺤﺮان زده ﻣﺎﻧﻨﺪ حوادث ناشی از ﺳﯿﻞ و زﻟﺰﻟﻪ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
• ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﮐﺎر: ﺑﺮای اﺟﺮای ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺗﺼﺎﻻت ﺟﻮﺷﯽ ﻻزم اﺳﺖ درﺟﻪ ﺣﺮارت ﻣﺤﯿﻂ، ﺗﻬﻮﯾﻪ ﻫﻮا، ﻣﺤﻞ اﺳﺘﻘﺮار و ﻧﯿﺰ ﻓﻀﺎی دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ اﺗﺼﺎل در ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻟﯽ ﺑﺎﺷﺪ؛ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻫﺎی ذﮐﺮ ﺷﺪه در اﺟﺮای ﺳﺎزهﻫﺎی ﻓﻮﻻدی ﺑﻪ ﮐﻤﮏ اﺗﺼﺎﻻت ﭘﯿﭽﯽ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﮐﻤﺘﺮ اﺳﺖ.

ﻣﺸﮑﻞ ﻋﻤﺪه ای که در اﺟﺮای ﺳﺎزهﻫﺎی ﻓﻮﻻدی ﺑﺎ اﺗﺼﺎﻻت ﭘﯿﭽﯽ وجود دارد تنها در اﺛﺮ اﺟﺮای ﻏﻠﻂ و ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺳﻮراخﻫﺎ و ﻋﺪم رﻋﺎﯾﺖ ﻣﯿﺰان ﭘﯿﺶ ﺗﻨﯿﺪﮔﯽ در ﭘﯿﭻﻫﺎ و ﻋﺪم اﻧﻄﺒﺎق آﻧﻬﺎ ﻫﻨﮕﺎم اﺟﺮا و ﻧﺼﺐ ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽآﯾﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ در ﺗﻌﺒﯿﻪ ﺳﻮراخ ﻫﺎ باید دقت فراوان نمود و از تجهیزات مناسب برای این کار بهره برد.

ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ﺧﻮردﮔﯽ

دوام اﺗﺼﺎﻻت ﺑﻪ درﺟﻪ ﺧﻮردﮔﯽ ﻣﺤﯿﻂ و نگهداری از آنها ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد. ﺧﺮاﺑﯽ ﻫﺎی ﻧﺎﺷﯽ از زﻧﮓ زدﮔﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﮔﺴﯿﺨﺘﮕﯽ ﭘﯿﺶ از ﻣﻮﻗﻊ ﻣﯽ ﺷﻮد، ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮردﮔﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺣﻔﻆ ﺗﻤﺎﻣﯿﺖ و ﯾﮑﭙﺎرﭼﮕﯽ ﺳﺎزه در ﻃﻮل ﻋﻤﺮ ﺧﻮد ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. ﭘﯿﭻ ﻫﺎ و ﻣﻬﺮه ﻫﺎ در ﺳﺎزهﻫﺎی ﻓﻮﻻدی ﯾﮑﯽ از اﺟﺰاء ﻣﻬﻢ ﺑﻮده ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﯿﺖ ﮐﻞ ﺳﺎزه ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد.

ﺑﺮای ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮردﮔﯽ ﻣﯽ ﺗﻮان از ﻓﻠﺰﻫﺎی ﻣﻘﺎوم و ﯾﺎ ﭘﻮﺷﺶ ﻫﺎی ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از ﻧﺼﺐ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد. اﺳﺘﻔﺎده از اﺗﺼﺎﻻﺗﯽ ﮐﻪ از آﻟﯿﺎژﻫﺎی ﻣﻘﺎوم ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ راﻫﮑﺎر در ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎی ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮرﻧﺪه ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﻮﺷﺶ ﻫﺎی ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺷﺎﻣﻞ روی، ﮐﺎدﻣﯿﻮم و ﻓﻠﺰات ﮔﺮان ﻗﯿﻤﺘﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﯿﮑﻞ و ﻗﻠﻊ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ(ارجاع به مطلب سوپر آلیاژ ها) ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﯿﺶ از ﻧﺼﺐ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﯿﺮﻧﺪ. در ﻣﻮرد ﻓﻠﺰات ﻓﻌﺎل ﺗﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ روی و ﮐﺎدﻣﯿﻮم ﺿﺨﺎﻣﺖ ﭘﻮﺷﺶ اﻫﻤﯿﺖ زﯾﺎدی دارد اﻣﺎ ﭘﻮﺷﺶ ﻫﺎی ﻧﺎزک ﻧﯿﮑﻞ و ﻗﻠﻊ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در درازﻣﺪت ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ از ﺳﺎزه ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

اﻧﻮاع ﻋﻤﻠﮑﺮد اﺗﺼﺎﻻت ﭘﯿﭽﯽ

ﻋﻤﻠﮑﺮد اﺗﺼﺎل اﺗﮑﺎﯾﯽ:در ﻋﻤﻠﮑـﺮد اﺗﮑﺎﯾﯽ، ﭘﯿـﭻ درون ﺳﻮراخ ﺻﻔﺤـﺎت اﺗﺼـﺎل ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد و ﻣﻬﺮه ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد. ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎر ﺧﺎرﺟﯽ ﺑﻪ ﭘﯿﭻ وارد ﻣﯽﺷﻮد، ﻗﻄﻌﺎت اﺗﺼﺎل ﻟﻐﺰش ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ در اﺛﺮ آن، فشاری ﺑﻪ ﻟﺒﻪﻫﺎی اﺗﺼﺎل وارد ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻧﯿﺮوی ﺑﺮﺷﯽ در ﭘﯿﭻ ﻣﯽﮔﺮدد. اﯾﻦ اﺗﺼﺎل ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮای ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎرﮔﺬاری ﺛﻘﻠﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و در ﻃﺮح ﻟﺮزها ﻧﺒﺎﯾﺪ از اﯾﻦ ﻧﻮع ﻋﻤﻠﮑﺮد در اﺗﺼﺎل اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد. در اﯾﻦ ﻧﻮع اﺗﺼـﺎل ﻫﯿﭻ ﻧﯿﺮوی ﭘﯿﺶﺗﻨﯿـﺪﮔﯽ در ﭘﯿﭻ اﯾﺠﺎد ﻧﻤﯽﺷﻮد و ﺑﺮای اﺟﺮای اﯾﻦ اﺗﺼﺎل، ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻔﺖ نمودن پیچ در نقطه اتصال اهمیت دارد.

ﻋﻤﻠﮑﺮد اﺗﺼﺎل اﺻﻄﮑﺎﮐﯽ: ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﭻ درون ﺳﻮراخ ﺻﻔﺤﺎت اﺗﺼﺎل ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد، ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻣﻬﺮه ﺑﺎﯾﺪ از واﺷﺮ ﻧﯿﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد.ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮد ﮐﻪ واﺷﺮ ﻣﺼﺮﻓﯽ در اﺗﺼﺎل اﺻﻄﮑﺎﮐﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ از ﻧﻮع واﺷﺮ ﻓﻨﺮی ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﺑﻨﺪ 10-3-5-3 ﻣﺒﺤﺚ دﻫﻢ وﯾﺮاﯾﺶ 1387، در ﻃﺮاﺣﯽ ﻟﺮزه ای ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ از اﯾﻦ نوع ﻃﺮاﺣﯽ در اﺗﺼﺎل اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ دﯾﮕﺮ، در ﻃﺮاﺣﯽ ﻫﻤﻪی اﺗﺼﺎﻻت ﻗﺎبﻫﺎی ﺧﻤﺸﯽ و ﻗﺎبﻫﺎی دوﮔﺎﻧﻪ و ﻧﯿﺰ اﺗﺼﺎﻻت ﺑﺎدﺑﻨﺪی و وﺻﻠﻪ ﺳﺘﻮنﻫﺎی ﺑﺎرﺑﺮ ﺟﺎﻧﺒﯽ در ﻗﺎبﻫﺎی ﺳﺎده ﺑﺎﯾﺪ از اﯾﻦ ﻧﻮع ﻋﻤﻠﮑﺮد اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد.

در اﯾﻦ ﻧﻮع اﺗﺼﺎل، ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺳﻔﺖ ﮐﺮدن ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﭘﯿﭻ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪاری ﮐﻪ در ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﻧﯿﺮوی ﭘﯿﺶﺗﻨﯿﺪﮔﯽ ﻧﯿﺰ در ﭘﯿﭻ اﯾﺠﺎد ﺷﻮد.ﺑﺎ اﻋﻤﺎل ﻧﯿﺮوی ﭘﯿﺶ-ﺗﻨﯿﺪﮔﯽ، ﭘﯿﭻ ﺗﺤﺖ ﮐﺸﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎ اﻋﻤﺎل ﺑﺎر ﺑﯿﻦ ﺻﻔﺤﺎت اﺗﺼﺎل اﺻﻄﮑﺎك ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽآﯾﺪ و به این صورت ﺑﺎﻋﺚ ﻋﺪم ﻟﻘﯽ و ﮐﺎرﮐﺮد ﮐﺎﻣﻞ اﺗﺼﺎل ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﺎﯾﺪ در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺷﮑﻞ ﭘﯿﭻ در اﺗﺼﺎل اﺻﻄﮑﺎﮐﯽ ﺑﺎ ﺷﮑﻞ پیچ در اﺗﺼـﺎل اﺗﮑﺎﯾﯽ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ، ﺑﻪ ﻃﻮری ﮐﻪ ﭘﯿـﭻﻫﺎی اﺗﺼﺎل اﺻﻄﮑﺎﮐﯽ دارای ﺳﺮﭘﯿﭻ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. زﻣﺎﻧﯽﮐﻪ ﯾﮏ ﭘﯿﭻ ﭘﺮﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺪون ﮐﺸﺶ اوﻟﯿﻪ، ﺗﺤﺖ اﺛﺮ ﻧﯿﺮوی ﮐﺸﺸﯽ ﺧﺎرﺟﯽ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد، ﻧﯿﺮوی ﮐﺸﺸﯽ درون ﭘﯿﭻ ﺑﺎ ﻧﯿﺮوی اﻋﻤﺎل ﺷﺪه ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﯽﮔﺮدد.در ﺻﻮرﺗﯽﮐﻪ ﭘﯿﭻ ﭘﯿﺶﺗﻨﯿﺪه(ﭘﯿﺶﮐﺸﯿﺪه) ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ، درﺻﺪ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎدی از ﻧﯿﺮوی ﮐﺸﺸﯽ ﺧﺎرﺟﯽ ﺻﺮف اﯾﺠﺎد ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﻓﺸﺎر و ﯾﺎ ﮔﯿﺮهای اﻋﻤﺎل ﺷﺪه ﺑﻪ اﺟﺰاء اﺗﺼﺎل ﻣﯽﺷﻮد.ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آنﮐﻪ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل ﮐﺸﺶ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه در ﭘﯿﭻﻫﺎی ﭘﺮﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﺎﺷﯽ از ﻧﯿﺮوی ﮐﺸﺸﯽ ﺧﺎرﺟﯽ در ﻟﺤﻈﻪی ﺟﺪاﺷﺪن ﻗﻄﻌﺎت از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ده درﺻﺪ ﺑﯿﺶ از ﮐﺸﺶ در آﻏﺎز ﺑﺎرﮔﺬاری ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﻟﺬا ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﭘﯿﭻﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ اﺛﺮ ﮐﺸﺶ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻗﺮار دارﻧﺪ، ﭘﯿﺶﮐﺸﯿﺪه ﺷﻮﻧﺪ.

اﻟﺰاﻣﺎت ﺿﺮﯾﺐ اﺻﻄﮑﺎك ﺳﻄﻮح ﻓﻮﻻدی در اﺗﺼﺎﻻت اﺻﻄﮑﺎﮐﯽ

ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ اﺻﻄﮑﺎك ﺣﺎﺻﻞ دو ﻋﺎﻣﻞ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﯾﮑﯽ زﺑﺮی ﺳﻄﺢ و دﯾﮕﺮی ﻧﯿﺮوی ﭘﯿﺶﺗﻨﯿﺪﮔﯽ. در ﻃﺮاﺣﯽ ﻓﺮض ﺑﺮ رﻧﮓ ﻧﺸﺪن و وﺟﻮد زﺑﺮی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺳﻄﻮح اﺗﺼﺎل ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻗﻄﻌﺎت ﻧﺼﺐ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪی ﺳﻄﻮح اﺗﺼﺎل(ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻄﻮح ﻣﺠﺎور ﺳﺮﭘﯿﭻﻫﺎ و ﻣﻬﺮهﻫﺎ) از ﻗﺴﻤﺖﻫﺎی ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺷﺪه و دﯾﮕﺮ ﻣﻮاد زائد پاک باشند. ﺑﻪوﯾﮋه ﺳﻄﻮح ﺗﻤﺎس اﺗﺼﺎﻻت اﺻﻄﮑﺎﮐﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﺗﻤﯿﺰ باشند و اﺛﺮی از ﭘﻮﺳﺘﻪ زﻧﮓ، رﻧﮓ، ﻻک، اﻧﻮاع روﻏﻦ و ﻣﺼﺎﻟﺢ دﯾﮕﺮ در آنﻫﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﭘﺲ از اﯾﻦﮐﻪ اﺗﺼﺎل ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ، ﻣﺤﻞ بستن ﭘﯿﭻﻫﺎ رﻧﮓآﻣﯿﺰی ﻣﯽﺷﻮد.

ﻣﺤﺪودﯾﺖﻫﺎی اﺗﺼﺎﻻت ﭘﯿﭽﯽ

ﺑﺮای اﺗﺼﺎﻻت زﯾﺮ ﺑﺎﯾﺪ از اﺗﺼﺎل اﺻﻄﮑﺎﮐﯽ ﺑﺎ ﭘﯿﭻ ﭘﺮﻣﻘﺎوﻣﺖ ﯾﺎ اﺗﺼﺎل ﺟﻮﺷﮑﺎری ﺷﺪه اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد:

وﺻﻠﻪی ﺳﺘﻮنﻫﺎ در ﺳﺎزهﻫﺎی ﺑﺎ ارﺗﻔﺎع 60ﻣﺘﺮ و ﺑﯿﺸﺘﺮ.

وﺻﻠﻪی ﺳﺘﻮنﻫﺎ در ﺳﺎزهﻫﺎی ﺑﺎ ارﺗﻔﺎع ﺑﯿﻦ30 ﺗﺎ60 ﻣﺘﺮ در ﺻﻮرﺗﯽﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻌﺪ ﮐﻮﭼﮏ ﭘﻼن ﺑﻪ ارﺗﻔﺎع در آنﻫﺎ از 40% ﮐﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ. وﺻﻠﻪی ﺳﺘﻮنﻫﺎ در ﺳﺎزهﻫﺎی ﺑﺎ ارﺗﻔﺎع ﮐﻤﺘﺮ از 30 ﻣﺘﺮ در ﺻﻮرﺗﯽﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻌﺪ ﮐﻮﭼﮏ ﭘﻼن ﺑﻪ ارﺗﻔﺎع در آنﻫﺎ از 25% ﮐﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.

در ﺳﺎزهﻫﺎی ﺑﺎ ارﺗﻔﺎع ﺑﯿﺶ از 40 ﻣﺘﺮ، ﺑﺮای اﺗﺼﺎل ﻫﻤﻪ ﺗﯿﺮﻫﺎ و ﺷﺎهﺗﯿﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﺘﻮنﻫﺎ و ﯾﺎ اﺗﺼﺎﻻت ﻫﺮ ﻧﻮع ﺗﯿﺮ ﯾﺎ ﺷﺎهﺗﯿﺮی ﮐﻪ ﻣﻬﺎر ﺳﺘﻮنﻫﺎ ﺑﺎ آنﻫﺎ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻫﻤﻪ ﺳﺎزهﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﺮاﺛﻘﺎلﻫﺎی ﺑﺎ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺑﯿﺶ از 5 ﺗﻦ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. وﺻﻠﻪ ﺧﺮﭘﺎﻫﺎ ﯾﺎ ﺗﯿﺮﻫﺎی ﺷﯿﺐدار ﺳﻘﻒ، اﺗﺼﺎل ﺧﺮﭘﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﺘﻮنﻫﺎ، وﺻﻠﻪ ﺳﺘﻮنﻫﺎ، ﻣﻬﺎر ﺳﺘﻮنﻫﺎ، ﻣﻬﺎر زاﻧﻮﯾﯽ ﺑﯿﻦ ﺧﺮﭘﺎی ﺗﯿﺮ ﺳﻘﻒ و ﺳﺘﻮن و ﺗﮑﯿﻪﮔﺎهﻫﺎی ﺟﺮﺛﻘﯿﻞ ﻣﺸﻤﻮل آن ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ.در اﺗﺼﺎﻻت ﺗﮑﯿﻪﮔﺎهﻫﺎی اﻋﻀﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎی ﻣﺘﺤﺮك ﯾﺎ ﺑﺎرﻫﺎی زﻧﺪه از ﻧﻮﻋﯽ را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺿﺮﺑﻪ و ﯾﺎ ﻣﻌﮑﻮس ﺷﺪن ﺗﻨﺶﻫﺎ را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪو ﻫﺮ اﺗﺼﺎل دﯾﮕﺮی ﮐﻪ در ﻧﻘﺸﻪﻫﺎی ﻃﺮح و ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻗﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ.